In de witte lucht vol sneeuw en ijzige kou,
Klinkt de stille klacht van een oude vrouw,
ze klaagt met haar lied van verloren tijd,
de ijle klanken snijden de ziel met spijt...
In deze wereld van ijs en van steen,
jagen de schimmen de mensen uiteen,
In donkere tijden zonder glans,
onder witte wolken een duistere dans.
Refr:
dans van de winter,
dans van de kou,
dans van het ijs,
dans van berouw...
De striemen van ouderdom maken haar wijs,
maar wijsheid is slechts voor haarzelf een bewijs,
van het falen van leven, het winnen van pijn,
De zonde werd groter de liefde bleef klein...
In deze wereld van sneeuw en graniet,
kermen de engelen vol van verdriet,
Haar klagende zingen maakt plaats voor een zucht,
Haar lichaam wordt slap, haar wijsheid vervlucht.
Refr:
dans van de winter,
dans van de kou,
dans van het ijs,
dans van berouw...